Zygmunt Miłoszewski z "Ziarnem prawdy" w Paryżu

"Thé des écrivains" czyli herbatka pisarzy w Marais to miejsce niezwykłe; można się tam  nie tylko zaopatrzyć w nowości wydawnicze, ale również spróbować herbaty, która wybierana jest pod kątem zaproszonych gości. Można więc napić się herbaty pisarzy amerykańskich, gdy zaproszony jest pisarz amerykański, francuskiej- gdy francuski, włoskiej- gdy włoski etc.,  W ubiegły czwartek serwowano tylko herbatę pisarzy rosyjskich, mimo iż wydawnictwo Mirabole, które było gospodarzem wieczoru zaprosiło dwóch autorów, Zygmunta Miłoszewskiego z tłumaczeniem "Ziarna prawdy" oraz rosyjską pisarkę, Yanę Vagner z "Vongozero" bowiem herbaty polskich pisarzy, w asortymencie księgarni z Marais, jeszcze nie było. Jest jednak nadzieja na zmianę- polscy autorzy są tu coraz częstszymi gośćmi.

Na ostatnim spotkaniu gościem była Grażyna Jagielska, z pachnącym jeszcze drukiem „Coeur en pierre” czyli „Sercem z kamienia”. Tym razem był to mój ulubieniec- Zygmunt Miłoszewski. Kto nie czytał książek autora „Uwikłania” ręka do góry ! Zapewniam, że warto ! Całe życie czytałam tzw. poważną literaturę,  mało życzliwym okiem patrząc na „czarną powieść” i aż głupio się przyznać, ale powieści kryminalne Miłoszewskiego są moimi pierwszymi kryminałami. Ktoś powie, niepotrzebnie się uprzedzałam, ponieważ już od lat  ten gatunek zdobył ostrogi prawdziwej literatury  i pewnie będzie miał rację. Bo kryminał kryminałem, ale ile można się z niego dowiedzieć o społeczeństwie !

 Miłoszewski to mistrz suspensu, wspaniały narrator. Uwielbiam go również za czarne poczucie humoru i odwagę. Bo jego bohaterowie wyrażają opinie, które w Polsce stanowią tabu.  Czy po „Ziarnie prawdy” kościół katolicki nie wpisał go przypadkiem czarną listę? Głowy bym nie dała, tyle w tej książce realiów wnikliwie podpatrzonych i wspaniale zarejestrowanych, ale o których głośno się nie mówi. Jest takie powiedzenie francuskie i przyszło mi ono do głowy, gdy czytałam Miłoszewskiego: Qui aime bien, châtie bien czyli, kto kocha, ten tęgo bije.  Przekornie, w mowie potocznej używane jest, gdy mówi się o osobie krytykującej kogoś czy coś w dobrych intencjach. Tak można moim zdaniem powiedzieć o autorze"Ziarna prawdy".

„Kryminał karmi się tym, czym żyje społeczeństwo” -mówił autor Gniewu. „Ale nie jestem pewien, że Ambasada Polska zapłaciłaby mi za taki obraz Polski. Pod wpływem tłumaczeń na obce języki uświadamiam sobie, że czytelnikom za granicą daję pewien obraz Polski. Nie Polakom, bo oni doskonale tę rzeczywistość znają, ale cudzoziemcom. Sądząc po sukcesach we Francji, czytelnicy wolą jednak prawdziwy obraz życia w Polsce, a nie polukrowany. "Uwikłanie" zdobyło trzy prestiżowe nagrody czytelnicze, a to jak na niełatwy rynek francuski jest dużym sukcesem.

 Z. Miłoszewski, Y.Vagner, S.de Lamarliere.

Księgarz prowadzący spotkanie podkreślił wysoką jakość literacką książek autora "Gniewu" oraz przyjemność podróżowania po Polsce bez wstawania z fotela, jaką można czerpać z czytania książek Miłoszewskiego szczegółowo opisujących miasta: Warszawę w pierwszym tomie, Sandomierz-w drugim. 

Wieczór zakończył się bardzo hojną degustacją znakomitych win i smakołyków. To był wspaniały wieczór, bogaty również w spotkania z nowymi ludźmi. Na przykład ze Swietłaną mówiącą dziewięcioma językami. Z pochodzenia jest Rosjanką, ale wychowywała się  w Polsce. Wymieniłyśmy kilka zdań po włosku, w którym to języku ja dopiero raczkuję a ona mówi znakomicie. Ponadto zna m.in chiński, szwedzki, angielski, rosyjski...Niesamowita osoba. A ja popędziłam do domu czytać „Ziarno Prawdy”-po francusku. Autor zdradził, że ekranizacja tej powieści pojawi się wkrótce na ekranach kin w całej Francji.