Święto ulicy Davy pod znakiem Préverta

Wraz z początkiem roku szkolnego, pełną parą  rusza życie w Paryżu. Zaludniają się ulice (pięknie opalonymi i szczupłymi jak łanie Paryżankami), otwierają po letniej przerwie piekarnie, zapełniają tarasy kawiarń i parkowe trawniki. Uaktywniają się również organizatorzy  pchlich targów pod gołym niebiem, sprzyjają im jeszcze ciepłe słoneczne dni.
Wczoraj wybrałam się na Święto książki, organizowane corocznie na ulicy Davy, w 17-stce i przyznam się, wróciłam do domu nie tylko obłowiona nowymi lekturami, kupionymi za grosze, ale jeszcze zauroczona panującą podczas tego Święta atmosferą. Jest to bowiem nie tylko Święto książki, ale także Święto rodziny. Na skrawkach materiałów, chustach, składanych stolikach rozkładały bowiem swoje książki  całe rodziny. Wszędzie krążyły dzieci wymieniające się książkami, mamy z małymi dziećmi na rękach tłumaczyły, doradzały, przekonywały, którą książkę warto przeczytać i dlaczego. Na czas trwania festiwalu zamknięta została cała ulica. Imprezie towarzyszyły spotkania z pisarzami podpisującymi swoje dzieła, atelier dla dzieci, które chciałaby czytać poezje Préverta oraz spacer jego śladami. Wieczorem, księgarnia organizująca to spotkanie wręczała autorom przyznawane corocznie nagrody literackie.

 Kupiłam kilka książek, które od dawna chciałam przeczytać, przydadzą się, gdy nadejdą jesienne słoty. Wśród nich biografia Fouqueta napisana przez znanego francuskiego intelektualistę Paula Moranda, reportaże z Bagdadu jednej z najlepszych francuskojęzycznych reporterek wojennych  Anny Nivat (jej ojciec jest wielkim autorytetem w dziedzinie literatury rosyjskiej), nieznaną mi powieść Elsy Morante, Aracoeli, dla której mam zamiar nauczyć się włoskiego oraz Jorge’a Semprune’a „Pisanie albo życie”-chyba jego najważniejsza pozycja dotycząca wspomnień z okresu wojny.

Znalazłam też małe polonikum, reportaże amerykańskiego magazynu Time z krajów Europy Wschodniej z 1966 roku. Znakomite teksty, jeszcze lepsze zdjęcia-bo właśnie w nich Time się specjalizował. Oto dwa z nich, z Krakowa, pokazujące młodą dziewczynę na stopniach tramwaju i scenę, która zafrapowała amerykańskiego dziennikarza-polski mężczyzna z kurtuazją całujący dłoń damy na krakowskiej ulicy. Tak oto fama o dobrych manierach naszych mężczyzn szła w świat…

Następne Święto za rok, a w przyszły weekend wydarzeniem będą dni dziedzictwa narodowego, już trzeba rezerwować najbardziej oblegane miejsca…