Kto jest odpowiedzialny za pożar Hotelu Lambert?

Tego pewnie nie dowiemy się nigdy. W prasie francuskiej od kilku dni dwugłos. Minister Kultury, pani Filipetti twardo utrzymuje, że zniszczeniu uległo naprawdę niewiele, że tylko łazienka, że wiele zdołano ocalić-czyli dyskurs na miarę polityka państwa, który Katarowi nie zamierza się narażać, że w żadnym wypadku nie chce popsuć dobrych stosunków, bo akurat stamtąd płynie rzeka gotówki do kas państwowych i prywatnych. Zainteresowanych zapraszam do obejrzenia widea o inwestycjach Kataru we Francji oraz o korzyściach, jakie czerpią z tego przedsiębiorstwa francuskie.

Katar ma  spore udziały w wielu firmach z CAC 40 (francuski index akcji skupiający 40 najsilniejszych spółek) w takich holdingach jak na przykład Lagardère, Vinci, Veolia, Vivendi ( Vinci podpisało przed kilkoma dniami kontrakt na 1 mld dolarów). Katar ponadto obiecał, że w przeciągu najbliższych 10 lat zainwestuje dodatkowe 120 mld. Katar inwestuje, kupuje udziały w firmach i najpiękniejsze obiekty w najlepszych paryskich dzielnicach. Jest to zjawisko na tyle masowe, że gdy w dzienniku niedzielnym (JDD) zapytano w sondażu ludzi, czy ten fakt ich niepokoi, 86 proc. ankietowanych odpowiedziało, że tak. 23 czerwca, czyli niecały miesiąc temu prezydent Francji, Francois Hollande przebywał w Katarze z oficjalną wizytą i dyskutowano m.in. o sprawie sprzedaży francuskich myśliwców Rafale.

W takim kontekście, spalenie się Hotelu Lambert, to naprawdę detal o obliczu korzyści jakie czerpie Francja z inwestycji kataru.  Niemniej jednak prasa francuska, nieśmiało, dostrzega, że w sposobie, w jaki odbywała się renowacja Hotelu Lambert przez nowych właścicieli, było sporo nieprawidłowości. Dyrektor magazynu „La Tribune de l’art.” Didier Rykner powiedział przed dwoma dniami, że "ta ogromna strata dla dziedzictwa narodowego Francji , to równocześnie przykład remontu, który był, od samego początku, nieproporcjonalny do możliwości budynku. „Ogień wybuchł pod dachem, na którym umieszczono trzy urządzenia klimatyzacyjne „pod napięciem”. „Czy to nie jest skandal, umieszczanie urządzeń klimatyzacyjnych w budynku z XVII wieku?”-pyta. Komu potrzebna jest klimatyzacja w Paryżu?”

 Prace renowacyjne trwają od 2009 roku. Prowadzi je-i to jest chyba najbardziej problematyczne- Alain-Charles Perrot, główny architekt- konserwator zabytków narodowych. „Perrot jest najemnikiem”-mówi Alexander Gady, prezydent stowarzyszenia na rzecz opieki nad dziedzictwem narodowym- powinien się wstydzić”. Wstydzić chociażby dlatego, że zaakceptował projekt budowy windy na samochody w Hotelu Lambert. „Ale Perrot otrzymuje prowizję proporcjonalną do kosztów renowacji, co jest pozbawione sensu, gdyż otrzymuje również pensję jako urzędnik państwowy”-mówi Gady.

Wyobraźmy sobie, że wysoki urzędnik odpowiedzialny w Polsce za budowę autostrad, otrzymuje jednocześnie od firmy, która jest jej właścicielem wynagrodzenie proporcjonalne do wartości prowadzonej inwestycji. Czy taka sytuacja jest w ogóle możliwa? We Francji tak i nikt nawet tego systemu nie odważy się podważyć. Ciekawe, nieprawdaż?

„Pod popiołami, złość”-pisze w tytule Le Nouvel Observateur. A może starcie kultur, mentalności, obyczajów? Może przykład tego, że nie wszystko można  kupić za pieniądze, bo można zepsuć, stracić, zniszczyć? Czy kogoś wychowanego w strzelistych metalowych wieżach da się przenieść do XVII wiecznego pałacyku nad rzeczką Sekwaną?