Przyjaciółka prezydenta

Bardzo elegancka, niezwykle skromna, potrafi oczarować. Od dwudziestu lat pracuje jako dziennikarka, sama wychowuje trzech nastoletnich  synów i ma za sobą dwa rozwody. Od kilku lat żyje w wolnym związku z obecnym prezydentem Francji, François Hollandem. Dodam może tylko, że na polityce zna się tak jak Monika Olejnik, no i co tu dużo ukrywać, jest przepiękną, spełnioną, szczęśliwą, 47-letnią kobietą. Nie kryję, że serce mi się w duszy ściska, że nie jest ona w związku… na przykład… z naszym prezydentem, bo co tu dużo mówić-pierwsza dama to wizytówka kraju. A nasza wizytówka…mimo ogromnej sympatii do naszej pani prezydentowej, gdy zaczynam o niej myśleć, to przyspieszam rytm mojego fitnesowego rowerka.

Valerie Trierweiler pochodzi z biednej rodziny, było ich w domu sześcioro, ojciec inwalida, matka-robotnica. Ale ambitna młoda dziewczyna dostaje się na Sorbonę, kończy prestiżowe nauki polityczne –myślę, że musiała się mocno przedzierać przez busz lepiej urodzonych, żeby ukończyć ten może najbardziej na Sorbonie renomowany kierunek studiów i otrzymać pracę jako dziennikarz polityczny w „Paris Matchu”.  Nie ukrywam-zaimponowała mi, bo udowodniła, że można samotnie wychowywać trójkę dzieci i kontynuować pracę jako dziennikarz. Chapeau bas!

Jako kobieta, która nie ma dziś zamiaru, nawet jako żona prezydenta piątej potęgi gospodarczej na świecie, rezygnować z własnej pracy zawodowej. „Mam na utrzymaniu trzech synów-mówi i nie widzę powodu dla którego mieliby być oni utrzymywani przez państwo ani przez François” (obecnego prezydenta) Nie chce się też przeprowadzić do pałacu Elizejskiego-o czym marzy chyba niejedna kobieta. Nowy prezydent chciałby pozostać w zajmowanym z nią jak dotąd mieszkaniu.

Sama robi zakupy, a pomiędzy wiecami wyborczymi samodzielnie, jak twierdzi, wypełniała pralkę i gotowała synom jedzenie. O tyle, o ile moment, gdy zdecydowali się być razem (ona była mężatką a on w związku z Segolene Royal) zaklasyfikować można jako miłość od pierwszego wejrzenia, o tyle prawdą jest, że w okresie, w którym się poznali Holland nie był najbardziej popularną osobą we Francji, więcej, mało kto się nim w ogóle interesował,  a w 2007 roku, Partia Socjalistyczna zaproponowała jego żonę jako kandydatkę w wyborach prezydenckich, które zresztą przegrała. Od tego czasu „François” schudł dziesięć kilo i na dobrą sprawę, chyba dla wszystkich jest to oczywiste, że to właśnie ona stoi za jego nowymi sukcesami.

Ponoć na mityngach wyborczych spotykane kobiety błagały ją, aby nie porzucała pracy, to jest to dla nich ważne, dla wizerunku francuskich kobiet. Ale chyba nawet nie miała takiego zamiaru.

Jedynym problemem stał się protokół.  Jako kto ma występować na licznych międzynarodowych konferencjach i szczytach? Żona, przyjaciółka, konkubina-jaki nadać jej tytuł. Ponoć ona sama nie podjęła jeszcze decyzji. I czy będzie mogła, nie rezygnując z pracy zawodowej w nich uczestniczyć. Ponoć tylko Anglicy nie mają z tym problemu, gdyż termin „spouse” obejmuje wszystkie towarzyszące nam osoby, hetero lub homo, bez znaczenia. Ponoć jedynym miejscem, do którego nie będzie się mogła udać jest Watykan, gdyż jako nieślubna „przyjaciółka” prezydenta Francji byłaby tam bardzo źle widziana.

Francuzi chyba polubią swoją nową pierwsza damę, za niebywałą skromność, za elegancję, niezależność…a ponieważ mam chyba dla niej dużo sympatii, to  postanowiłam poświęcić tej nietuzinkowej-moim zdaniem- kobiecie, tych kilka zdań.