Weekend w zielonym Berlinie

„Proszę spojrzeć, w tamtym domu mieszka Angela Merkel”-odezwał się de mnie niespodziewanie starszy pan, gdy w ubiegłą sobotę spacerowałam nad brzegiem Sprewy- prawdopodobnie słysząc język francuski. „U was jest ona przecież ostatnio dość popularna, nieprawdaż?”-zapytał, czyniąc aluzję do popularności Angeli Merkel nad Sekwaną,  gdy ostatnio dzielnie stanęła obok swego francuskiego sojusznika w wyborczym programie telewizyjnym.

Pod domem  pani kanclerz, (to skromne mieszkanie-na zdjęciu z balkonem) nie dostrzegłam żadnej nadzwyczajnej ochrony, żadnych metalowych barier, a jedynie dwóch bardzo dyskretnie przechadzających się policjantów. Można było odnieść wrażenie, że pani Merkel niepotrzebna jest do życia i rządzenia pompa towarzysząca francuskim politykom. „Francja –to monarchia, republikańska, ale monarchia” –podkreślił nasz znajomy francuski dyplomata, który gościł nas w ten weekend nad Sprewą. Monarchia jednak od jakiegoś czasu przygląda się uważnie dokonaniom swoich północno-wschodnich sąsiadów: zazdrości, idealizuje, chce naśladować. 

Jacy więc są ci wyidealizowani z paryskiej perspektywy sąsiedzi Francji? Próbowałam tego dociec obserwując uważnie życie toczące się na berlińskich bulwarach i wygląda na to, że Berlińczycy przywiązują znacznie większaą wagę do ekologii, alternatywy, zdrowego życia. I nie myślę tu tylko o elektrowniach jądrowych, które pani Merkel zamyka a pan Sarkozy rozwija, ale o takim codziennym, widocznym nawet gołym okiem codziennym życiu..

 Nie trzeba się zbyt długo przyglądać berlińskiej ulicy, aby dostrzec niezliczoną ilość rowerów, wszechobecność dwu- i trzykołowych pojazdów, przemieszczających się nimi całych rodzin, przyczepionych do nich wózków z dziećmi. Rowery są wszędzie, na ulicach, skwerach i w parkach,  jest to bardzo popularny środek transportu. 

Nie przypadkowo trafiłam również na sporych rozmiarów  biologiczny targ (w Prenzlauer Berg), gdzie bez ograniczeń promowane było zdrowe, ekologiczne ubieranie dzieci( pełno odzieży wyprodukowanej własnym sumptem, kolorowych skarpetek, fartuszków), ale i żywności, począwszy od ciemnego chleba przez najrozmaitsze gatunki miodów konfitur i dań. 

Natknęłam się również na sklepy z przedmiotami z recyklingu i nawet skusiłam się na tę oto torebkę, zrobioną ze ….sprzętu strażackiego. Pokazuję ją ze względów li tylko ilustracyjnych(nie  promocyjnych) Torebka nie była może najtańsza, ale za to... żaroodporna. To tylko jeden z tysięcy pochodzących z recyklingu przedmiotów sprzedawanych w Berlinie.

Dotarliśmy również poza miasto na sporych rozmiarów i chyba dość chętnie uczęszczany pchli trag. Raj dla wszystkich zbieraczy staroci, a szczególnie starych winyli(po 2 euro).  Nie był to ten pchli targ jaki znam z paryskiego St. Ouen z astronomicznymi cenami wywindowanymi na pożytek turystów, ale bardzo tani i dobrze zaopatrzony second hand, dla wszystkich.

 Miasto jest  zielone i bardzo kolorowe. Berlińczycy chyba kochają  alternatywę, bo już na pierwszy rzut oka widać  sprayowane  ulice,  domy...  Na kilku kilometrach ciągnie się udekorowany przez artystów street artu mur, ale nie jest to jedyne miejsce, w którym sztuka uliczna jest widoczna. Jest jej także pełno w najbardziej znanych miejscach Berlina, na przykład w  Hackesche Hofe, gdzie znalazłam niezliczoną ilość śladów kreatywności berlińskich artystów.

Stołowałam się przez te dwa dni w uroczych, nastrojowych barach i restauracyjkach, podjadając miejscowe specjały (kiełbasa z curry), golonkę i wątróbki. Berlińska  kuchnia chyba trochę zbliżona jest do naszej, nawet w jakiejś karcie znalazłam coś, co się nazywa swojsko „klopsy (wiem, wiem, to pewnie słowo niemieckie...).

W niedzielny poranek na berlińskiej ulicy odczuwało się jakiś nieznany mi spokój, tak jakby miasto się nie spieszyło, żyjąc bez tego biegu  typowego dla  wielkich miast Europy. Potwierdzam wszystkie dobre słowa, które na temat tego miasta usłyszałam. Chyba pięknie się tam żyje i zielono. Przynajmniej z perspektywy jednego, uroczego weekendu. Good bye Berlin!