Paryski festiwal mlodej fotografiki europejskiej-szkoda, ze bez nas...

Przed kilkoma dniami, w przepięknym parku Bagatelle (zachodnia połać lasku bulońskiego),  mialam okazję obejrzec otwartą po raz pierwszy a zorganizowaną przez Stowarzyszenie FETART wystawę mlodej fotografiki europejskiej. Spośród 300 zgloszonych teczek, wybrano prace 42 artystow. Wystawa ta zasługuje moim zdaniem na uwagę z dwóch wzgledów. Nie jest to prezentacja liczacych sie juz na rynku profesjonalistow w stylu Paris Photo, ale w wiekszosci amatorow,  studentow wydzialow fotografiki albo bardzo mlodych, dopiero rozpoczynajacych artystow. Po drugie, reprezentuja oni calą mlodą Europe i mysle, ze nie na codzien mamy okazje porownac ich wrazliwosc, pasje i obsesje. A wiec co konkretnie  widzialam...

Zaczne moze od Flory Maia, ktora jest swiezo upieczona absolwentka wydzialu fotografiki szkoly Gobelinow Paryzu, i moim zdaniem, najciekawsza artystka tego przegladu. Jedna z jej prac  zostala wykorzystana w materialach reklamujacych festiwal... Jej surrealistyczny, oniryczny swiat znajduje sie gdzies na granicy. Jej postaci nie stapaja po ziemi, ale unosza sie  w powietrzu tak jakby nie dzialaly na nie sily ciezkosci...Stwarza klimat nierealny, senny, poetycki... Przedstawila ona serie fotografii zatytulowanych „Sleepelevation”.

Wielkim zaskoczeniem ( gdyz nigdy nie przypuszczalam, ze z takich miejsc mozna przyniesc jakies ciekawe zdjecia) byla dla mnie wystawa prac Erica Pillota majaca za temat zwierzeta. Nie, nie te zyjace na wolnosci, ale zamkniete w zoologicznych klatkach, pokazywane katem obiektywu, z ukrycia.  Byc moze, gdyby nie znakomita prezentacja tych zdjec, w glownej aleji, na sporych rozmiarow blejtramach, to nie zwrocilabym na nie uwagi. Natomiast zupelnie nowego wymiaru nabieraja klisze Pillota wyeksponowane obok XVIII-wiecznych rzezb...

Jedna z tendencji wyraznie zauwazalnych jest poszukiwanie przez modych fotografikow tematow wsrod ludzi zyjacych na marginesie spoleczenstwa. Rozmaitego rodzaju dziwakow, ale takze osob zyjacych w swego rodzaju izolacji (seria portretow ludzi niewidomych wykonana przez Roberta Bauma). Lise Lacombe podazyla sladami „proroka z Pirenejow” razem z nim wedrujac i obserwujac jego codzienne zycie. Jest to tylko fragment wiekszego projetu realizowanego w paryskiej szkole Gobelinow.  To portrety mezczyzny mieszkajacego w gorskim szalasie, w calkowitej izolacji od ludzi i cywilizacji, rodzaju dysydenta z wyboru, ktory nie miesci sie w swiecie spolecznych kodyfikacji. Seria Lisy Lacombe nosi tytul „Mieszkaniec na przekor”.

Czesto wsrod tematow wystawianych prac pojawia sie podroz. Jakie kierunki podrozy wybieraja mlodzi europejscy fotograficy?

 Z pewnoscia fascynuje ich Japonia, ktorej poswiecone sa prace dwoch artystow. Guillaume Millet zarazil sie literatura Murakami Ryan i filmami Shinya Tsukamoto, ktore jak mowi „wprawily go prawie w hipnoze” i dal sie zamieszkac przez koszmary i szalone sny autorow. Jego zdjecia powstaly podczas nocnych spacerow zaulkami Tokyo.

Inaczej wyruszyla na odkrywanie Japonii Rupp Nora, podazajac sladami 88 swiatyn na wyspie Shikoku i portretujac napotkanych pielgrzymow. Z innych „fotograficznych”podrozy wyroznilabym Tima Parczikowa, za Magnitogorsk,  miasto- dziecko najwiekszej utopii XX wieku, rodzaj polskiej Nowej Huty, powstalego w latach 30-tych na poludniu Uralu. Nic nie pozostalo z dawnych marzen, tanie i brzydkie bloki, polamane place zabaw...

Wreszcie Kurlandia, no man’s land  opisany  soczewka François Pinçon. Puste, pokryte sniegiem przestrzenie, oblodzone lodem siegajace za horyzont rzeki...

Wybrabrano rowniez kilka  prac bedacych rezultatem rozmaitych szalonych pomyslow. Na przyklad pomyslu porownania krajobrazow czterech krancow Europy, najdalej wysuniete fragmenty starego kontynentu czyli punkty ekstremalne Norwegii, Rosji, Grecji i Portugalii, byl to pomysl greka Pavlosa Fysakisa. Czy tez jeszcze bardziej szalony pomysl Wlocha, Imbriaco Alessandro, ktory przechadzal sie po parkach Rzymu i fotografowal ukryte namioty, biedy-domki zamieszkane przez Romow.Nie wiem dlaczego, ale ogladajac te zdjecia mialam wrazenia, ze zagladam w miejsca, ktorych nie powinnam moze widziec, albo odwrotnie, moze swiadomie staram sie uciekac przed ogladaniem biedy, moze lepiej zaslonic oczy? Czy jest to swego rodzaju podgladactwo czy tez nie? 

Wsrod innych artystow znalezli sie rowniez i tacy, na ktorym „Big Brother” wycisnal duzo wieksze pietno. Na przyklad Julien Benard, ktory z okna po przeciwleglej stronie budynku fotografowal ludzi korzystajacych z fotokopiarki. Prawde mowiac, malo inspirujace.

Albo zdjecia dzieci, wykonane przez Anne Skladmann, ktorym zalozono do zdjecia szpilki, albo garnitur, zrobiono fryzure zarezerwowana dla pan w dojrzalym wieku albo melonik. Dzieci-dorosli. Niczym z amerykanskiego konkursu pieknosci.Ale nie jestesmy w Ameryce, ale w Rosji a fotografowane maluchy to dzieci nowobogackich rosyjskich magnatow.

A poszukiwania dadaistyczne, surrealistyczne,? W stylu Ray Mana–Przyznam sie, nie widzialam. Nie widzialam tez, moze poza Flora Maia na tej wystawie poezji...Nie wiem dlaczego sposrod 42 mlodych artystow wiecej jest fascynacji tandeta (Ader Jean Marc i jego rozrzucone w srodowisku naturalnym szyldy supermaketow czy tez Lucii Ganiewy zdjecia wall printow na scianach mieszkan Udmurtsow) niz jakiejkolwiek proby znalezienia wokol siebie obrazu „estetycznego”. Ale moze sie czepiam, moze jest to zwyczajna artystyczna reakcja, przejedzenie „pieknymi”fotografiami. Ale przeciez duzo jest takiej wlasniej pieknej fotografiki na blogach a wiec dlaczego nie znalazly sie na wystawie?


Napisalam o kilku, subiektywnie wybranych artystach, jesli kogos zainteresuja prace pozostalych uczestnikow tej pierwszej edycji zapraszam na strone festiwalu

Wyystawa miala dac odpowiedz na pytanie, co dzis laczy mlodych euroepejczykow? Moim zdaniem  na to pytanie nie daje odpowiedzi. Moze dekadencja? Moze dostrzegalna przez nich brzydota naszej cywilizacji?

I jeszcze jedno. Tegoroczna, pierwsza edycja festiwalu, odbyla sie bez naszego, polskiego udzialu. Szkoda. Gdyby ktos chcial zlozyc swoje dossier na wydanie 2012 to mysle, ze warto. Festiwal organizowany jest przez stowarzyszenie, ktory dzialajac przez ostatnie piec lat zdobylo sobie juz pewna renome we Francji. Nawet jesli ktos nie bedzie zainteresowany udzialem w Festiwalu, moze przeslac im swoje dossier, gdyz co dwa miesiace Stowarzyszenie udostepnia swoje internetowe lamy dwom artystom europejskim.

Wystawa „Circulation(s)”(Obieg potrwa jeszcze do 20 marca. Park Bagatelle. Galeria „Coté Seine”.route de Sèvres à Neuilly. 75016 Paris