Roman Polanski, pompa w paryskim Ratuszu i makowce

Niespodzianka spotkala mnie wczorajszego wieczoru. Dostalam zaproszenie do Ratusza miejskiego (Hotel de Ville) na ceremonie przyznania nagrod filmowych przez prase zagraniczna akredytowana w Paryzu. Znana mi juz ceremonia przyznawania nagrod sama w sobie jest dosc nudna, w dodatku zazwyczaj do bufetu  po uroczystosci  trudno sie dostac, ale tym razem, mial byc Polanski... Ide! – zdecydowalam, tym bardziej, ze mialam ogromna ochote poznac ponoc przepiekne wnetrza paryskiego ratusza. 
I w ten sposob, przypadkowo, trafilam na wielkie swieto mistrza Polanskiego.To prawda, w programie zapowiadano, ze dostanie nagrode za caloksztalt pracy, ale nie przepuszczalam, ze Francja (bo nie ludzmy sie- Paryz to Francja) zgotuje mu  az taka pompe! Byl to jednoczesnie pierwszy publiczny wystep rezysera od powrotu z zatrzymania w Szwajcarii.  Francuskie srodowisko filmowe, intelektualisci, ale takze lewica polityczna  bardzo dzielnie wspierala Polanskiego w trudnych chwilach i choc trudno posadzac szwajcarski system sprawiedliwosci o uleganie jakimkolwiek wplywom to jednak mowilo sie nawet o interwencji Sarkoziego u Obamy w sprawie artysty. Wszystko to zlozylo sie na wyjatkowo cieple przyjecie Polanskiego na francuskiej ceremonii, dla ktorych nawet nie ulega watpliwosci, ze Polanski jest nie tylko rezyserem francuskim, ale nawet, jak slyszalam wczorajszego wieczoru, najlepszym rezyserem na swiecie a „Ghost Writer” najlepszym francuskim filmem...Oj kochaja go Ci Francuzi, kochaja...

Od chwili w ktorej sie pojawil, w zasadzie bez przerwy byl otoczony dzikim tlumem fotoreporterow. Nieopuszczali go nawet na sali, podczas ceremonii, koczujac wokol niego z kamerami i aparatami fotograficznymi. Waszemu skromnemu wyslannikowi nie wypadalo sie przepychac, natomiast zupelnie przypadkowo udalo mi sie zrobic mistrzowi ladne zdjecie i nagrac, choc krotki filmik z ceremoni. Od razu uprzedzam, technicznie film nie jest moze najlepszy, za to ekskluzywny, tylko dla czytelnikow „Dziennika paryskiego”!

Romana Polanskiego przepieknie powital wiceburmistrz miasta Christoph Girard (stoi na zdjeciu po jego prawej stronie), mowiac ze tu, w tym miejscu, na Ratuszu, rezyser jest u siebie, tu w Paryzu i we Francji moze czuc sie wolny...Nastepnie wyswietlono, chyba  wieksza czesc zdjec  z lodzkiej wystawy „Roman Polanski, aktor i rezyser”. Wreszcie, w przerwie miedzy przyznawaniem poszczegolnych nagrod, pokazano bardzo stary film „Dwaj ludzie z szafa”, po ktorym Polanski wbiegl na scene i przepraszal mowiac, ze to byl blad mlodosci, ze dzis wstydzi sie tego filmu. Kokietowal...Otrzymal sporo nagrod, nie bede nawet ich wyliczac, prawdopodobnie poinformuje o tym  PAP.Prawde mowic to obecnosc Polanskiego przycmila calkowicie pozostala czesc uroczystosci.

Po skonczonym ceremoniale  mialam juz zbierac sie do domu, ale oczywiscie zwyciezylo, jak to zwykle u mnie, lakomstwo. Weszlam na chwile do przepieknej sali w ktorej przygotowano bufet.  I co widze? Polski bufet z przepysznymi kielbaskami, daniami zimnymi, zakaskami i przede wszystkim-ciastami! Znakomite, wszystkiego sprobowalam! Udalo mi sie w ostatniej chwili dopasc Pania, ktora przygotowala wszystkie te specjaly i podaje adres: Traiteur Polonais, Adriana i Margot, 14 rue des Goncourt 75011 Paris. Tel: 01 47 00 64 50. Polecam przede wszystkim  makowce, lepsze niz z Marais!