Nie pamietam chwili, w ktorej nie bylabym zakochana...

TF1 wyswietlilo wczoraj wieczorem film o zyciu Edith Piaf, "La Môme" Oliviera Dahana. Film genialny, pod kazdym wzgledem. Splakalam sie na nim jak bobr, co mi sie rzadko zdarza i po raz kolejny podziwialam geniusz aktorski Marlon Cotillard (dostala za te role w ubieglym roku Oskara). Gdy zobaczylam ja po raz pierwszy w roli Piaf, czulam, ze go dostanie...Nie wiem, czy inspirowal ja Stanislawski, czy Grotowski czy moze po trosze i jeden i drugi, ale rola ta, to „wcielenie sie” w skore Piaf bylo naprawde fenomenalne; glos, sposob chodzenia, przewracania oczami, sposob w jaki reagowala na ludzi i wreszcie rece, cudowne rece.

Sporo tez w tym filmie przepieknych, wzruszajacych scen...chocby ta, gdy na wiadomosc o smierci Marcela, Piaf rozpacza. Oszalala z bolu, wychodzi z mieszkania prosto na scene. Spiewa wowczas hymn do Boga, aby dal jej choc najkrotsza chwile z najdrozszym...

Ogladalam juz ten film przed dwoma laty w kinach, ale mieszkajac teraz w Paryzu i znajac to miasto troszke lepiej, cieszylam sie, ze rozpoznalam schody w parku Belleville i uliczki Monmartru...atmosfere paryskiego bistra...biedote XX dzielnicy.
Jest to tez jeden z piekniejszych filmow jaki widzialam o milosci. Milosci, ktora zajmowala najwazniejsze miejsce w jej zyciu, ktorej brakowalo jej w dziecinstwie i o ktorej potrafila najpiekniej spiewac. Siegnelam po kilka jej piosenek. Znalazlam nawet wideo z jednego z jej koncertow w paryskiej Olimpii. Wydaje mi sie ze najlepsze z dostepnych. Sa tez na nim dwa zrobione z nia krotkie wywiady.

-Co jest warunkiem powstania dobrej piosenki o milosci? -pyta dziennikarz

-Mysle, ze zarowno autor jak i kompozytor powinni byc zakochani, jesli nie sa zakochani, to nie napisza dobrej piosenki-odpowiada Piaf

-A czy Pani spiewa lepiej gdy jest pani zakochana?-pada kolejne pytanie

-Alez ja zawsze jestem zakochana. Nie pamietam chwili, w ktorej nie bylabym zakochana..